Monday, January 8, 2007

ANG PAGIGING BABAE AY PAMUMUHAY SA PANAHON NG DIGMA

TO BE A WOMAN IS TO LIVE AT A TIME OF WAR


To be a woman
Is to live at a time of war.

I grew up
with fear beside me,
uncertain of a future,
hinged to the men of my life;
father, brother,
husband, son.
I was afraid to be alone.

To be a mother
Is to look at poverty at its face.
For the cruelty of war
Lies not on heads that roll,
But tables always empty.
How does one look for food for the eldest
As a baby sucks at one’s breast?

No moment is without danger.
In one’s own home,
To speak, to defy
Is to challenge violence itself.
In the streets,
Walking at nightfall
Is to invite a stranger’s attack.
In my country
To fight against oppression
Is to lay down one’s life for the struggle.

I seek to know this war.
To be a woman is a never ceasing battle
To live and be free.

6 comments:

Lala C. Ballatan said...

matagal na po kitang hinahangaan bilang poet, ma'am. pati na rn ang pagiging militante at progresibong babae.
padayon po!

Anonymous said...

u're poem, i am awoman living alone is my report at my subject panitikan ng pilipinas... natutuwa po ako dahil napakaganda po ng tula at nagustuhan din ito ng buong klase noong ito'y aking tinalakay...salamat po sa magandang tula...
maybe in the future, i will also be a woman loiving alone...
hek..tnx po..

joi barrios said...

dear anonymous,

naku, maraming salamat naman sa iyo. i really appreciate your comments.

joi

Anonymous said...

saan po ninyo hinuhugot ang inspirasyon sa paggawa ng tula? lalo na po dun sa babae akong namumuhay ng mag-isa?
bakit po ninyo sinulat iyon?

joi barrios said...

marami namang napaghuhugutan ng inspirasyon. recently, sumulat ako ng mga tula para sa mga UP students na nawawala at kay Jonas Burgos na missing din. Yung boycot nestle poem ko ay para sa Nestle union president na si Ka fort na pinaslang. yung iba ko namang tula dito sa blog, love poems. ang "babae akong namumuhay nang mag-isa" ang title poem para sa kauna-unahan kong koleksiyon na nanalo ng palanca. siguro 1987 noon, single ako, nakatira nang mag-isa sa isang apartment sa kamuning. naisip kong dapat matuto rin ang babae na mamuhay nang mag-isa at kung sakaling mag-isa siya (walang partner halimbawa) sikapin niyang maging masaya. iniisip kong idedicate ang ilalabas kong koleksiyon sa mga single friends ko. alam mo meron kasi akong high school friends na single sila, pero very happy naman with their lives. and i want to celebrate their fabulousness. joi

julia said...

Hi ma'am Joi,
my name is kats pador. you were my teacher in MP 171( Tula) many years ago. kaklase ko po si Eugene, yung madaming palanca.


hindi man ako naging tunay na makata, nagsusulat pa rin ako
bilang isang copywriter sa television.
nakakatawa po, hindi ba?

para ding tula ang copywriting,
kailangan may hagod sa puso at haplos sa kaluluwa.
naks!

madalas man akong pagalitan ng boss ko dahil masyado daw akong poetic.. tuloy lang ako.kung alam lang niya!

frustration ko po ito.

(segue po)

ika nga sa proposal letter templates na matatagpuan
sa internet...

may i propose...
may i ask for your permission...
maaari po ba

na gamitin ang inyong tulang "babae sa panahon ng digma"
para sa isa kong plug para sa women's month?

para po ito sa cinema one.
kababaihan po ang aming main audience at feeling ko po magandang malaman nila ang mensahe ng tulang nabanggit.

kung ok lang naman po sa inyo.

may mag vo-voice over ng tula tapos may montage ng mga imahe mula sa mga pelikulang para sa kababaihan na tampok sa buwan ng mga kababaihan.

hiling lang po ito ma'am joi.

kung ok lang po sa inyo.

maraming salamat

respectfully yours,

Kats Pador
en3suelo@yahoo.com